شادی
"دان هرالد":
اگر عمر دوباره داشتم مى کوشیدم اشتباهات بیشترى مرتکب شوم. همه چیز را آسان مى گرفتم. از آنچه در عمر اولم بودم ابله تر می شدم. فقط شمار اندک از رویدادهاى جهان را جدى می گرفتم.
به مسافرت بیشتر می رفتم. از کوههاى بیشترى بالا می رفتم و در رودخانه هاى بیشترى شنا می کردم. بستنى بیشتر می خوردم ...
مشکلات
واقعى بیشترى مى داشتم و مشکلات واهى کمترى. آخر، ببینید، من از آن
آدمهایى بوده ام که بسیار محتاطانه و خیلى «عاقلانه» زندگی کرده ام. ساعت
به ساعت، روز به روز.
اوه، البته من لحظات خوشى هم داشته ام.
اما اگر عمر دوباره داشتم از این لحظات خوشى، بیشتر می داشتم.
اگر عمر دوباره داشتم، سبک ترسفر می کردم. اگر
عمر دوباره داشتم، وقت بهار زودتر پا برهنه راه می رفتم و وقت خزان دیرتر
به این لذت خاتمه می دادم. از مدرسه بیشتر جیم مى شدم. گلوله هاى کاغذى
بیشترى به معلم هایم پرتاب مى کردم. دیرتر به رختخواب مى رفتم و می
خوابیدم. بیشتر عاشق می شدم. پای کوبى و دست
افشانى بیشتر می کردم. ..
در روزگارى که تقریبا همگان، وقت و عمرشان را وقف بررسى
وخامت اوضاع می کنند، من بر پا مى شدم و به سهل و آسا نتر گرفتن اوضاع می
پرداختم.
زیرا من با «ویل دورانت» موافقم که می گوید: «شادی از خرد عاقل تر است»
تیپ !
--شاید یک دنیا باشی
بیائید او را پرستش کنیم
خدا را به شادی نیایش کنیم
چو او صخرۀ رستگاری ماست
به نزدیک او ، هم ستایش کنیم
بخوانیم او را به شادی سرود
ستائیم او را به آوای رود
از خدا خواستم تمامی چیزهایی را که سبب می شوند ،از زندگی لذت ببرم ،به من بدهد.
فرمود : من به تو زندگی می دهم تا بتوانی از همه چیز لذت ببری.
ازخدا خواستم به من صبرعنایت کند.
فرمود : صبر زاییده دردو رنج است صبربخشیده نمی شود ،آموخته می شود.
از خدا خواستم کمکم کند ،همه را دوست بدارم ،به همان اندازه که دیگران مرادوست دارند.
فرمودند : برای دنیا شاید تنها یک شخصی باشی ،اما برای من یک نفر شاید یک دنیا باشی
حافظ یلدا
هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد
حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد
دلا معاش چنان کن که چون بلغزد پای
فرشته ات به دو دست دعا نگه دارد
مامان
مامان جانم عاشقت هستم
یعنی اینقدر دوست دارم که بیام پیشت که حد نداره
یعنی دیگه دیوانه شدم از اینهمه دوووووری
دوستت دارم
